Vedas, Gayatri Mantra and Women

[sarmasastrigal]

Vedas, Gayatri Mantra and Women
(From the FAQ section of the English book 'The Great Hindu Tradition')

Qn. Can women learn and practise Vedas? Can women chant
Gayatri mantra? I would like you to elaborate.

Ans. No, the Sastras do not permit it.

Let me try to give you the rationale in some detail and related aspects of this much misunderstood subject.

The Sastras have advised women not to chant Vedas.

There are a number of reasons. Before we begin, it has to be understood that Vedas are not to be equated to devotional songs or namaavalis.


When you recite Vedas, three things are vital: the swaras, the maatras and the pronunciation. Unless these are perfect, the benefit of chanting Vedas cannot be attained. It has been established that men have the bodily and the biological structure to chant Vedas and that women do not. The nerve formation in the female anatomy is not compatible with the swaras that you have to use in chanting Vedas. The Veda swaras generated from the nabhi or the abdomen can actually harm a woman.

Veda parayana generates great heat in the body, and this again is not conducive to the feminine nature. Besides the pronunciation that arises from ’Jataraagni’ goes against the natural ethos of the female structure.

Secondly Veda adhyayana demands that you learn from a Guru – and this is difficult for a woman.

Though men are qualified to learn Veda, they cannot do it unless men have had upanayana samskara. And you are aware that women cannot wear yagnopaveeta.

Incidentally men from all the three varnas, viz., Kshatriyas, Vysyas and Brahmins can learn and chant Vedas – not only Brahmins.

Whether the reasons given above are convincing or not, one reason is enough. our dharma sastras do not permit chanting of Vedas by women. When we say women cannot learn Vedas, it does not mean that they should not study things like commentaries on Vedas. Even in the ancient days we come across ladies possessing good knowledge of Vedas and vedangas.

There are many powerful devotional chants like Soundarya Lahari, Lalita Sahasranama, Vishnu Sahasranama, Subrahmanya Bhujanga etc., that women can chant. In addition to these, we have slokas on deities like Siva, Lakshmi, etc. Then we have Divya Prabandha, Ramayana and Mahabharata. In addition to these, we are all aware that there are numerous bhajans and kirtanas that women can learn and practise regularly.

There are several vratas exclusively for women, which are powerful. They include Chaturthi vrata, Uma Maheswara vrata, Rishi panchami vrata etc. Our worship methods include special puja-s and vratas that are exclusive for women.

And for practising spiritual acts like atma-vichara women are equally qualified.
Hence Hindu dharma has many. many ways and means by which ladies can offer prayers.

Just because a woman cannot do a certain thing because of her natural bodily or anatomical makeup or there is no permission from our Sastras, it does not make her inferior in any way.

Finally, if despite all the points set out above that justify the proscribing of Veda chanting by women, if a lady should want to try it out, by all means let her do so. This is a free country and in Kaliyuga you can expect anything. So let us not stand in her way; Let her get the experience for herself and decide.

[s. padmanabha iyer]

very good information

[shivaramhsr]

Nice one

[sreevidyasivam]

well said.but now being kaliyuga, the actions are of that nature.I mean many are trying to chant vedas and if said not to, the answer is male chauvinism

[uma2806]

Correct explanation with evidence is not provided... so people tend to misunderstand. In fact, I heard a very learned Pandit, who is a staunch follower of Maha Periyavaa say that ladies should not recite anything that has come from rishis, including Vishnu Sahasranama.. He said, Narayaneeyam, Divya Prabhandam and other devotional literature by human beings alone should be recited by women.

[ezhilv]

for the above answer can you please quote the exact place where shastra has advised women not to chant veda.so far I have very widely listened to the same explanation over and over again, but no one has really pointed out to THE SHASTRA (MANTRA/SLOKHA , which part of Veda) which says the above. Appreciate your help and guidance.

[srkrishnan]

If women are not allowed to chant vedam / Gayathri then why Veda and Gayatri are considered as matha (feminine)? Worshiping Veda as women and it is not allowed to chant by them is illogical. I couldn't find any explanation by Maha periyava on this matter in all the 3 volumes of Dheivathin Kural.
Please someone clarify

[Deleted]

hi srkrishnan , here is one answer,

    "Masculinity means solemnity in the form of righteousness; whereas, femininity denotes the swiftness in the form of Shakti (Divine Energy) functional due to the Raja component. Man symbolizes Shiv (God Principle) form. Being Shiv form means being introvert. In introversion, the proportion of inactive Shakti is greater; meaning, in this state, the proportion of function of emission is greater. Man inherently possesses lesser Raja component when compared with a woman. Hindu Dharma advocates performance of acts complementary to developing the Shiv Principle in the self, meaning, masculinity"

from :
www.hindujagruti.org/hinduism/cut-hair

[Kanchi Periva]

Dec 18, 2019 18:01:05 GMT 5.5 srkrishnan said:

If women are not allowed to chant vedam / Gayathri then why Veda and Gayatri are considered as matha (feminine)? Worshiping Veda as women and it is not allowed to chant by them is illogical. I couldn't find any explanation by Maha periyava on this matter in all the 3 volumes of Dheivathin Kural.
Please someone clarify

Periva Saranam.

With due respect, let us make one thing very clear at the outset - Sanatana Dharma is all about worshipping women as God, and not by any means ridiculing them. However, due to the specific nature of creation of men & women, each one are suited for something specific and hence are recommended to stay the course as directed by Dharma. If we choose to doubt what is said by our ancestors and want a so-called "scientific proof" or "logical reasoning or rationale", we would be the losers because we are taking many steps backwards with the process. All such questions have been already asked, delved in detail with extensive research and answered for us by the Rishis which are all encapsulated in our Sanatana Dharma scriptures.

Hence, it makes more sense for us to have faith in those words and carry it forward - else we would just spend our entire lifetime in asking cross questions, trying to find elusive answers and discover towards the end of our lifetime(s) that whatever is stated is absolutely true and should have been followed. But, alas, all the productive time would have been wasted already by then. In the name of modern education, we have been taught to (forcibly) question every single aspect of (just) our own culture & tradition and been made to believe that no one should have blind faith in the scriptures, this approach needs to change and Periva has mentioned a lot about these pitfalls of modern education system in various discourses.

Back to your specific question, here is the content from 7th Volume of Deivathin Kural that answers your query:

பெண்டிரும் பிரம்மவித்தையும்

உபநிஷத் காலத்தில் அத்யாத்ம சாஸ்த்ர விஷயங்களில் ஆழமாகத் தெரிந்து கொண்ட ஸ்த்ரீகள் வித்வத் ஸிம்ஹங்களாக இருக்கப்பட்ட [ஆடவ] ரிஷிகளிடமும் பெரிதாக வாதம், ஸம்வாதம் [ஸம்பாஷணை] செய்திருப்பதாக அந்த உபநிஷத்துக்களிலிருந்தே நிஸ்ஸந்தேஹமாக [சந்தேகத்திற்கிடமின்றி] த் தெரிவதும் வாஸ்தவம். என்றாலும் அந்த ஸ்த்ரீகளிடமிருந்து யாரும் உபதேச க்ரமத்தில் வித்யா ஸ்வீகரணம் [கல்வி கற்றல்] செய்ததாக ஒரு இடத்திலேயும் காணோம் அதே மாதிரி, யாஜ்ஞவல்க்யர் ஒருத்தர் தம் பத்னியைப் பக்கத்தில் உட்கார்த்தி வைத்துக் கொண்டு ஆத்ம விஷயங்களை சொல்வதாக இருக்கிற ஒரு இடம் தவிர(1 ப்ருஹதாரண்யகம்; II.4 IV 5) ஸ்த்ரிகள் குருமார்களிடம் உபதேசம் பெற்றதாகவும் விவரம் எதுவுமில்லை. பேச்சுவாக்கிலும், சூழ்நிலைப் பழக்க விசேஷத்தாலும் — ‘சூழ்நிலை’ என்கிறபோது, வித்வத் ச்ரேஷ்டர்களாகவும், ஞானிகளாகவும் அப்போது இருந்த கொண்டிருந்தவர்களின் ஸாந்நித்ய விசேஷத்தை ‘ரேடியேஷ’னைக் குறிப்பாகச் சொல்லவேண்டும். அந்த விசேஷத்தாலும் — எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக அவர்களுக்காகவே உள்ளுக்குள்ளே ஏற்பட்ட ஆத்யாத்மிக அபிலாஷையினாலும் சில ஸ்த்ரீகளும் ப்ரஹ்மவாதினிகளாக ஆனதாகத்தான் தோன்றுகிறதே தவிர, ஸம்ப்ரதாய க்ரமத்தில், அவர்கள் சிஷ்யர்களாகவோ — சிஷ்யைகளாகவோ — குருமார்களாகவே இருந்து கற்றுக் கொண்டதாகவோ, கற்றுக் கொடுத்ததாகவே அழுத்தமாக ‘எவிடென்ஸ்’ இல்லை.

இந்த விஷயமாக ரொம்பவும் அதிக பட்சமாக தெரிவது, வேதோபநிஷதங்கள் முதல் முதலாக லோகத்தில் பிரசாரத்துக்கு வந்த பூர்வ யுகத்திலும் தொடர்ந்து வந்து கலிக்கு முற்பட்ட யுகங்களிலும் சில மந்த்ரங்கள், சில உபாஸனைகள், சில வித்யைகள் ஆகியவற்றை அகத்துப் பெரியவர்களே பெண் குழந்தைகளுக்குச் சொல்லிக் கொடுத்து வந்திருக்கிறார்கள் என்கிற அளவுக்குத்தான் அநேகமாக உபநிஷத் மாதிரியும், பிற்கால தர்சனங்கள் மாதிரியும் ஃபிலாஸபிகலாக இல்லாத ஆராதனா முறைகளையும், Arts என்கிற கலைகளையும், லௌகிக ஞானத்தைத் தரும் சில வித்யைகளையுந்தான் ஸ்த்ரீ ப்ரஜைகளுக்குக் கற்றுக் கொடுத்திருக்க வேண்டுமென்று தோன்றுகிறது. அபூர்வமாகத்தான் வேத மந்த்ரங்கள் சிலதும் பெண்டுகளுக்கு ஒரு சில ஸமூஹங்களில் கற்றுக் கொடுத்திருப்பார்கள் போலத் தெரிகிறது. ரொம்பவும் தீக்ஷண்ய புத்தியோடு ஃபிலாஸாபிகலாகத் தெரிந்து கொள்ள வேணுமென்று ஒரு ஸ்த்ரீ ப்ரஜை ஆசைப்படும் போது ஃபிலாஸஃபியும் கற்றுக் கொடுத்திருக்க வேண்டுமென்றும் ஊஹிக்கமுடிகிறது. ஆனாலும் எல்லா புருஷ ப்ரஜைகளுக்கும் கம்பல்ஸரியாகவே உபநிஷத், தர்சனங்கள் ஆகியவற்றைச் சொல்லிக் கொடுத்த மாதிரி இல்லாமல், ‘எக்ஸெப்ஷனல்’ என்று சொல்லும்படியாகச் சின்ன வயஸிலேயே நல்ல புத்தி ப்ரகாசத்துடன் இருந்த பெண்களுக்கு மட்டுமே இப்படி வேதாந்தமும் இதர தத்வார்த்த ஸப்ஜெக்டுகளும் சொல்லிக் கொடுத்திருக்கி -றார்களென்றுதான் தெரிகிறது. ஒரு ரிஷியிடம், ஆசார்யரிடம் குருகுலவாஸம் என்று படித்திருக்கிற பசங்கள் பற்றி வேதத்திலிருந்து ஆரம்பித்து பிற்கால இலக்கியங்கள் வரை பலவற்றில் நிறைய வருகின்றன. அவற்றைப் பார்க்கிறபோது நூற்றுக்கு ஒரு எக்ஸாம்பிளாகத்தான், அகத்துப் பெரியவர்களிடமிருந்து மட்டும் என்றில்லாமல் குருகுலம் வைத்து நடத்திய ஆசார்யனிடமும் பெண்கள் படித்த மாதிரித் தெரிகிறது. அந்த நூற்றுக்கொரு குருகுலத்திலும் புருஷப் பிள்ளைகளாக நூறு வித்யார்த்திகள் படித்தார்களென்றால் பெண் வித்யார்த்திகளாக இரண்டொருத்தர்தான் இருந்திருப்பார்கள் என்றும் ஊஹிக்க முடிகிறது.

முன்னே சொன்ன [ப்ருஹதாரண்யக] உபநிஷத்திலேயே மாத்ருபூர்வமாக [தாய்வழியில்] வம்சம் சொன்ன அந்த பாகத்திற்குக் கொஞ்சம் முந்தி, இப்படியிப்படியான குணமுள்ள ப்ரஜை பிறப்பதற்குப் பிதா இன்னின்ன அநுஷ்டானம் பண்ணணும் என்று சொல்கிற இடத்தில் பண்டிதையாக ஆகக்கூடிய ஸ்த்ரீ ப்ரஜை [பெண் குழந்தை] பிறக்க வேண்டுமானால் இன்ன விதியைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்று இருக்கிறது (VI. 4.17). இதிலிருந்து ஆதிகாலத்தில் ஸ்வயமாகவே நல்ல புத்திசாலினியாகப் பிறந்து தத்வ சாஸ்த்ரங்களும் தெரிந்து கொண்டு பண்டிதைகளான பெண்கள் இருந்தது மட்டுமில்லாமல், அப்படி ஒரு பெண் ப்ரஜை தனக்கு உண்டாணும் என்று ஆசைப்பட்ட பிதாமார்கள் இருந்ததாகவும் தெரிகிறது. ஆனாலும் இங்கே கூட ஆசார்யாள் நமக்கான கலிகால தர்மத்தை மனஸில் வைத்துக் கொண்டே பாஷ்யம் பண்ணியிருக்கிறார். அப்படிப் பண்ணும்போது, ‘பண்டிதை’ என்பது ப்ரஹ்ம வித்யா சாஸ்திரத்தில் பாண்டித்யம் பெறுவதைக் குறிக்காது என்று அபிப்ரயாப்பட்டு, அதற்கு காரணமாக “ஏனென்றால் ஸ்த்ரீகளுக்கு வேதத்தில் அதிகாரமில்லாததால் [வேதம் கற்க உரிமையில்லாதால்]” என்கிறார். பின்னே ‘பண்டிதை’ என்று ஏன் சொல்லியிருக்கிறது என்பதற்கு, “க்ருஹ தந்த்ர விஷயத்திலே பாண்டித்யம் பெறுவதாலேயே பண்டிதை” என்று பதில் கொடுத்திருக்கிறார். ‘க்ருஹ தந்த்ரம்’ என்றால் வீட்டை நல்ல முறையில் நடத்துவது, இல்லறத்தை நல்லறமாக நடத்துவது, (சிரித்து) ‘domestic management’! அதை ஸாமர்த்யமாக, திறம்படச் செய்கிற கலையில் தேர்ந்திருப்பதுதான் பெண்களுக்குப் பாண்டித்யம் – இப்படி ஆசார்யாள் அபிப்ராயப்பட்டிருக்கிறார்.


நம்முடைய புராதனமான, புனிதமான இலக்கியச் செல்வம் என்பது நம் காலத்தோடு கொள்ளை போகாமலிருக்க வேண்டுமானால் அதற்கு இப்படி ஸ்த்ரீகள் பண்டிதைகளானால்தான் முடியும் என்று ப்ரத்யக்ஷ வய்வஹாரத்தில் ஏற்பட்டிருப்பதால்தான் துணிந்து சொன்னேன்.

ஆசார்யாள், பாண்டித்யம் என்கிறதை வேதத்தில் பாண்டித்யம் என்றே கருதி, வேதாத்யயன அதிகாரம் ஸ்த்ரீகளுக்கு இல்லாததால்தான் அவர்கள் பாண்டித்யம் பெறுகிறதற்கில்லை என்று சொன்னார். நானும் இப்போது வேதத்தில் கை வைக்கவில்லை. ஸ்த்ரீகளை வேதங்கள் படிக்கும்படியாகச் சொல்லவில்லை. வேதம் தவிர்த்து இதிஹாஸ-புராண-ஸ்தோத்ர-காவ்யாதிகள்தான் படித்துத் தெரிந்து கொள்ளச் சொல்கிறேன்.

இதை பாபமாகவோ அபசாரமாகவோ நினைக்காமல், இதற்கு ஆசார்யாள் ஆசீர்வாதம் பண்ணுவார் என்ற நம்பிக்கையுடனேயே சொல்கிறேன்.